مجریانی که روی آنتن صداوسیما به شهرت می‌رسند و به چهره تبدیل می‌شوند، حالا حرکات و رفتارشان خارج از قاب تلویزیون هم برای صداوسیما دردسرآفرین است.رسانه ملی هرچه تلاش می‌کند تا نیروهای دست‌پرورده خودش را به اوج برساند و آن بالاها جایی نزدیکی‌های قله نگه دارد، نمی‌تواند. نه اینکه مدیران جام‌جم نخواهند به نیروهای توانای خود در بخش رادیو و تلویزیون ببالند و پُزشان را به ماهواره‌ها و رسانه‌های خارجی بدهند، نه، موضوع چیز دیگری است.ایراد ماجرا به محدودیت‌ها، خط قرمزها، اطلاعات غلط و کلی مساله پیش‌پا افتاده دیگر برمی‌گردد که دست‌به‌دست هم داده تا پروسه نخبه‌پروری در تلویزیون جایی نزدیک به خط پایان به‌کلی تعطیل شود.کافی است روی بحث مجریان توانمند و شاخص سیما که طی سال‌های اخیر در اوج به شکل عجیبی کنار رفته‌اند یا به عبارت درست‌تر کنار گذاشته‌اند دقیق شوید تا ببینید چه اتفاقات توجیه نشدنی و ساده‌ای دست‌به‌دست هم داده تا اجراکننده‌هایی که هرکدام در کارشان موفق بودند و حتی می‌توانستند تضمین‌کننده موفقیت برخی برنامه‌های تلویزیونی باشند به‌تدریج از یاد مخاطبان تلویزیون بروندتلویزیون ملی ایران از این‌ دست مجری‌ها کم نداشته؛ چهره‌هایی که به‌واسطه حضور در برنامه‌های همین شبکه‌های داخلی خودمان آن‌قدر دیده و پسندیده شدند که زودتر از حد تصور پله‌های ترقی را یکی‌یکی بالا رفتند و در جام جم برای خودشان اعتباری خریدند.بیشتر این چهره‌ها اما چند سال بعد از به اوج رسیدن یا در بدو شهرت بنا به دلایل مختلف و بعضاً به شکلی باورنکردنی از روی سن پائین آمدند تا نیروهای جوان جای آن‌ها را بگیرند و چهره‌های تازه پیش چشم مخاطبان تلویزیون مشغول سخنوری و دلربایی به شیوه جدید خودشان شوند.